Gildia magów

NARCYZ
Mervin wyjaśnia Narcyzowi drogę, przebierając się w koszulę nocną. Przy okazji potwierdza obserwacje na temat swojej lekkiej nadwagi.
- No to dobranoc. - stwierdza i kładzie się pod kołdrę.

Nunu odparł: Dobranoc, po czym ruszył do Srebrnego Kielicha.

NARCYZ
- Ej, gdzie Ty idziesz, o tej porze nam uczniom nie wolno wychodzić! - mówi Mervin, kiedy Narcyz otwiera drzwi.

Po pierwsze primo: Jestem dorosły, po drugie, jeszcze uczniem nie jestem, ale skoro tak mówisz, to powiedz chociaż, jak dostać się na stołówkę - mówi zrezygnowanym tonem, zatrzymując się.

NARCYZ
- Stołówka też już zakmnięta. - mówi Mervin. Ale jak chcesz coś zjeść... Poczekaj... - magik przeszukuje swoją szafkę. - O rany... Nic mi nie zostało. Semble, masz coś?
Drugi uczeń bez słowa odkłada książkę. Szuka czegoś i po chwili kładzie koło Narcyza jabłko, po czym wraca do lektury.

Nunu podziękował, po czym spałaszował jabłko w całości. Jako że był zmęczony, położył się spać i zasnął kamiennym snem.

NARCYZ
Prawdę powiedziawszy, mimo zmęczenia magik nie zasnął od razu. Po raz pierwszy znalazł się miejscu tak przesiąkniętym magiczną aurą, co nie dawało mu spokoju. W końcu jednak sen nadszedł.
Czarodziej budzi się. Widzisz, jak Semble na środku pokoju, w milczeniu wykonuje poranną gimnastykę. Natomiast Mervin wciąż smacznie chrapie.

Nunu ubrał się, pościelił łóżko, po czym zaczął sobie nucić pod nosem.

NARCYZ
Mervin wstał. Głośno ziewnął i podrapał się po głowie.
- Cześć. - oświadczył, lekko zaspanym jeszcze głosem. - Dzisiaj teoria magii, prawda?

Z tego co pamiętam, to tak. A kto prowadzi teorię magii? - rzekł Nunu.

NARCYZ
- Mistrz Marcovarius. Jest trochę... dziwny. - stwierdza Mervin, w czasie ubierania się. - To co idziemy? Możemy najpierw iść do stołówki na śniadanie.

Dziwny? W jakim sensie? - zapytał Nunu, po czym dodał: No, warto byłoby zahaczyć o stołówkę, bo jestem głodny jak stado niedźwiedzi na wiosnę.

- Jest stary... I podobno sporo przeszedł. I to go... tego... zmieniło. - mówi Mervin. - I podobno dlatego właśnie jest przyznano mu posadę nauczyciela teorii magii. Bo gdyby zajął się praktyką... Mogłoby być kiepsko.
Ubrani już uczniowie czekają na Narcyza. Następnie razem z nim wychodzą i ruszają w stronę jednego z budynków gildii.

Nunu idąc za towarzyszami czuł w sercu radość, bo wiedział, że znalazł się w miejscu, w którym mógł rozwinąć siebie.

NARCYZ
Niewątpliwie stołówka jest miejscem, gdzie można rozwinąc siebie, zwłaszcza w sensie fizycznym, czego dowodem jest choćby Mervin.
Na stołówce znajduje się kilka stołów - w tym na końcu sali, przy którym najwyraźniej siędzią pełnoprawni magowie.
Pośród uczniów ze znajomych twarz Narcyz widzi Ewę - siedzi sama, zatopiona w jakiejś lekturze. Widzi też chłopaka, który zaczepił go na początku bytności tutaj. Jest on tooczony gronem kolegów.
Narcyz widzi też jeden całkiem pusty stolik.
- To gdzie siadamy? - pyta Mervin.