Gildia magów

Nunu opowiedział o klątwie wszystko, co było mu wiadome.

NARCYZ
- HA! Zatem zabójca przeklęty przez boginię! - stwierdza mag. - Powiedz mi najpierw jedno, chłopcze... Czemuś do cholery nie złożył im tej przysięgi, ze nie służysz Inkwizycji i miałbyś problem z głowy?

Nie pozwolę sobą kontrolować, mam swe zasady, których będę się trzymać, bez względu na cenę. Każdy popełnia z nas błędy, nikt nie jest bez winy. Chciałbym jakoś odpokutować błąd, rozwijając władzę nad magią życia, ale dopóty ta przeszkoda stoi mi na drodze, nic nie mogę poradzić. Każdy zasługuje na drugą szansę. - odparł Nunu bez śladu emocji, patrząc wymownie.

NARCYZ
- Chłopcze, czy uważasz, że jesteśmy towarzystwem dobroczynnym? Otóż jeśli tak, to się mylisz. ,,Druga szansa" czy ,,pokuta" to dla mnie dość... Abstrakcyjne pojęcia. A co do kontroli... Tak długo, jak jesteś będziesz czlonkiem Bractwa, będziesz musiał przestrzegać pewnych zasad. A jednym z nich nie jest szafowanie mocą... Zatem? Czy zgadzasz się na nasze... zwierzchnictwo?

O ile to mi pomoże rozwinąć moje talenty, to tak. - odparł Nunu.

NARCYZ
-Ha! Czyżby materiał na renegata? Otóż wiedz mój chłopcze, że będzie to robił, aby nie być martwym. A teraz... Zastanówmy się. Niedługo Ceremonia... ale do tego czasu możesz uczęszczać na zajęcia z uczniami. Hiram cię zaprowadzi do kwatery... Jutro masz pierwsze zajęcia - z teorii magii... Pojutrze zaklęcia... Historia i etyka magii... a potem ceremonia. Zobaczymy, coś jest wart i czy możesz zostać adeptem. Acha, byłbym zapomniał... Nazywam się Elmo Pasquard i mam jakże wielki zaszczyt być superwizorem tej placówki... Coś jeszcze?

Panie Elmo, zna pan kogoś, kto ma pojęcie o klątwach? Chciałbym się mojej pozbyć i mieć już spokój. - rzekł Nunu.

NARCYZ
Widzisz lekki oburzenie na twarzy kobiety.
Superwizor się śmieje. - Nie każdemu może podobać się, kiedy zwracasz się do niego po ... Poza tym, w Bractwie preferujemy raczej formę ,,mistrzu". Co do klątw... Bogowie są naprawdę potężnymi magami. Nie sądzę, żebym potrafił zdjąć klątwę... Tu trzeba poprosić bóstwo, aby ją zdjęło. Jakieś.

W sumie, to nawet wiem jakie poprosić, tylko powiedzże mi mistrzu, gdzie znajdę jakiś przybytek Pocieszycielki? - rzekł Nunu.

NARCYZ
- Pocieszycielka... To jakaś święta chyba? A nie, anioł. Wiem, Zakon Otwartej Dłoni! Ty chyba z nimi współpracujesz, prawda Helu?
Blodnynka kiwa głową. - Owszem. Główny ośrodek kultu w Kimberlen znajduje się Lazarecie, w Dolnym Kimberlen.

I jeszcze jedno małe pytanko: Jakich zasad mam się trzymać? - zapytał Nunu.

NARCYZ
Kobieta kręci głową.
- Trochę więcej szacunku! - mówi ostrym głosem.
- Właśnie. - stwierdza superwizor. - Zasady. Szacunek dla wyższych rangą. Wykonywanie ich poleceń. Zero czarnej magii. Nie rzucać szkodliwych zaklęć na innych. Nie zdradzać tajemnic laikom. Plus standard - nie kraść, nie wszczynać burd. Pojedynki dozwolone jedynie pod kontrolą jednego z pełnoprawnych magów.

Dobrze, mistrzu. A teraz może będzie lepiej jak pójdę do kwatery - rzekł Nunu.

- Tak, tak. Idź. - Macha ręką Pasuqrd.
Hiram odżwierny ciągnie Narcyza za rękaw. - Chodż!
Hiram prowadzi Narcyza na zewnątrz do jednego z budynków - podłużnego domu. Wprowadza go do środka, do rozległego korytarza. Otwiera jedne z drzwi.
- Nowy kolega! - oświadcza, wskazując na Nunu.
W środku pokoju, na dwóch łożkach siedzą chłopcy -jeden niski i krągły, drugi szczuplejszy. Trzecie łóżko jest wolne. Hiram zostawia Narcyza samego z nowymi znajomymi.

Witam panowie - odparł Nunu wyciągając dłoń.