Gospoda ,,Smoczy Oddech"

NARCYZ
Karczmarz - niewysoki, łysiejący jegomość przy tuszy - przez moment przygląda się gościowi. Jego strój pasuje do kapłana lub maga - tacy ludzie zawsze mają pieniądze. Gospodarz uśmiecha się szeroko.
- Proponuję polewkę na mięsie i piwie, eee... szanowny panie. Razem z kuflem piwa to będzie 5 sztuk złota.

Jaki tam panie, zaledwie osiemnaście lat mam. Proszę - podaje karczmarzowi pięć monet, po czym mówi: Nie wiesz czasem, gdzie mogę znaleźć jakąś dobrze płatną pracę?

NARCYZ
Karczmarz nalewa z kotła, który wisi nad paleniskiem talerz parującej, gęstej zupy, a potem stawia przed Narcyzem, razem z kuflem ciemnego, pienistego piwa.
- Dla takich jak pan najprościej robotę znaleźć na Kimberlen. - mówi. - A tak... W tej chwili nic nie kojarzę. Chociaż... Pan radny Predenko ostatnio wyznaczył nagrodę dla każdego, kto ma jakieś informacje o morderstwie. 25 sztuk złota.

Nunu pyta się karczmarza: A wiesz może, jak mam się tam dostać?

NARCYZ
- Do Kimberlen? Prosto. Codziennie chodzi tam prom z przystani. Niech pan je, bo zupa ostygnie - mówi karczmarz, po czym wraca do swoich zajęć.

Nunu więc powoli spożywa zupę, po czym wypija łyk piwa. Po chwili mówi: Ostatnie pytanie karczmarzu: Wiesz może, gdzie mogę szukać świątyni Temerry?

NARCYZ
Zupa jest gęsta i zawiesista, pływają w niej kawałki mięsa. Piwo jest dosyć gorzkie.
W tej chwili do gospody wchodzi wysoki, chudy mężczyzna, mający na sobie roboczy fartuch. Jest już w starszym wieku. Na jego twarzy maluje i w dużych niebieskich oczach maluje się smutek. Podchodzi do kontuaru.
- To co zwykle, proszę. - oświadcza. Gospodarz w milczeniu nalewa mu kufel piwa i stawia przed nim.

Nunu widząc smutek mężczyzny odwraca się w jego stronę i pyta - Coś się stało?

NARCYZ
Mężczyzna odwraca się w stronę młodzieńca.
- Och, nic... przynajmiej nie ostatnimi czasy. - Nagle jego duże oczy rozszerzają się jeszcze bardziej. - Jesteś mocowładnym? Magiem, kapłanem, druidem - kimś w tym rodzaju?

Początkującym magiem ognia, jeśli o to pytasz - odparł Nunu.

NARCYZ
Mężczyzna na te słowa znów staje się nieco przygaszony. - Acha... To raczej mi nie pomożesz. Przepraszam.

Ale co się stało? Chciałbym przynajmniej wiedzieć, dlaczego się nie przydam - odparł Nunu.

NARCYZ
Mężczyzna wzdycha.
- Ciężko mi o tym mówić... Nawet po tylu latach.... Bo choć tyle czasu minęło, ciągle mi się to śni po nocach.... - Człowiek patrzy gdzieś w przestrzeń. - Jestem miejscowym cieślą i stolarzem. Pewnego dnia jakiś nieznajomy dostarczył mi drewno - było to dziwne drewno, czarne jak noc, twarde jak żelazo i zimne jak lód w dotyku. Kazał mi zrobić z niego szafę. Po kilku dniach uporałem się z pracą. Szafa stała w moim warsztacie, czekając, aż klient ją odbierze. Pewnego dnia, mój jedyny syn, namówił mnie na zabawę w chowanego. Kiedy go szukałem, nagle... - głos cieśli się na chwilę załamuje. Mężczyzna opuszcza wzrok i kontynuuje. - Usłyszałem dziecięcy krzyk dobiegający z wnętrza szafy. A potem... głos. Straszny głos... Cięzko go opisać. Był niski i chrapliwy... Sprawiał wrażenie, jakby każde słowo wypowiadał z ogromną nienawiścią... i jakby bólem. Bo to co wypowiadał to były słowa, a nie zwierzęcy ryk, choć nie mogłem zrozumieć żadnego z nich. Natychmiast podbiegłem i otworzyłem drzwi szafy. Nie znalazłem tam... nic. Szafa była całkiem pusta. Mój syn - i cokolwiek spotkał w tej przeklętej szafie - zniknęli. Prosiłem kapłanów, inkwizytorów, druidów, magów - nawej jednego nekromantę każdego mocowładnego, jakiego spotkałem - aby zbadali szafę i spróbowali jakoś... odzyskać moje dziecko. ALe żaden nie był w stanie. Żaden z nich nawet nie był w stanie określić magii, jaka opanowała ten mebel - a te... rzeczy... nigdy się nie powtórzyły.
- Mężczyzna kończy i bez słowa wychyla swój kufel.

Nunu w milczeniu wypija swój kufel piwa, po czym mówi - Przykra to historia. Jednakże zapytam się pana Laverne, czy słyszał kiedyś o takim drewnie, to człowiek oczytany, powinien wiedzieć. Jeśli czegoś się dowiem, to przyjdę do Twojego warsztatu. I tak na marginesie, Narcyz jestem. Więc, do zobaczenia- odrzekł Nunu, po czym poszedł w kierunku Kruczego Dworu.

NARCYZ
Być może cieśla coś odpowiedział na słowa Narcyza. Być może coś bardzo istotnego. Jednak pozostanie to na wieki tajemnicą, gdyż młodzieniec nie raczył poczekać na odpowiedź. Zamiast tego, jak to miał w zwyczaju, poderwał się z miejsca i szybkim krokiem gdzieś poszedł.
(przechodzi do Kruczego Dworu)