Kopalnia

Otwiera niemrawo oczy, sycząc z bólu i łapiąc się za bark. Dopiero po chwili dociera do niej co się dzieje- przed nią pochyla się Iskander z jakąś paskudnie pachnącą miksturą, wzięła ją od niego i wypiła jednym łykiem. Gdy się podniosła zauważyła, że Iskander nie ma ręki, a wokoło tańczą koboldy.
-Iskander! Twoja ręka! Nie masz ręki!- Zacisnęła mocno usta powstrzymując odruch wymiotny.- Zza pasa wyciągnęła bandaż- trochę przybrudzony i owinęła nim starannie kikut.
Przejęta stratą Doriana nie zwracała uwagi na swoją ranę.

RASSIEL
- Hej, hej, bez przesady - Dorian Iskander śmieje się lekko, ale pozwala sobie nałożyć dodatkowy opatrunek. - Do wesela się nie zagoi... Ale jakoś to przeżyję.

Miksutra nie była aż taka zła. Rassiel czuje, jak po jej ciele rozchodzi się przyjemne ciepło.

- A ty? Dobrze się czujesz? - pyta szermierz. - Bo jeśli tak, to proponuję, żebyśmy zabrali hełm i pomału się stąd zebrali, zanim koboldy zmuszą nas do uczestnictwa w obchodach zwycięstwa, albo czymś równie paskudnym.

NARCYZ
Magik chowa do szaty makabryczne znalezisko. Następnie zaczyna oglądać to, co pozostało z mumii. Pośród kawałków ich ciał widzi ślady jakiegoś płynu pachnącego lekko żywicą - pewnie były zabalsamowane, dlatego tak łatwo się paliły. Znajduje też dwa miecze, hełm i trzy pancerze z drutu i płytek. Resztą zaopiekowały się koboldy - obok widzi jednego z nich, z dumą prezentującego pozostałym swój nowy miecz, choć nie jest w stanie go unieść i musi go ciągnąć po ziemi.

Nunu zabiera hełm i oba miecze, po czym podchodzi do Iskandera i pyta: No to chyba na nas pora, byśmy stąd szli? Mam bodajże wszystko, po co przyszliśmy.

Pocieszona Rass maca bark, czuje jak wracają jej siły. Bierze jeden z mieczy mumii, zawija w kawał materiału.

NARCYZ && RASSIEl
Narcyz czuje, jak dwa długie miecze nieco mu ciążą.
- Najważniejsze - hełm. - oświadcza Iskander. Idzie w kierunku postumentu. Wtem zaczepia go ten goblin z ,,peleryną". Łapie go za spodnie i zaczyna coś mu po swojemu tłumaczyć.
- Nie, nie możemy zostać - odpowiada Iskander. Stara się mówić powoli i wyraźnie. - Tak, powtórzę wielkiemu mistrzowi, że pomogłeś.
Kobold skwapliwie kiwa głową i odchodzi do swoich spraw. Dorian ostrożnie zdejmuje hełm z postumentu.
- No, teraz faktycznie możemy wyruszać!
(Przejście do lokacji - Kruczy Dwór).

Wampir pod osłoną nocy zbliża się do kopalni. Zachowując uwagę postanawia zrobić zwiad. Stwierdza, że może w pojedynkę będzie mu łatwiej przekraść się wgłąb kopalni, niż wtedy, gdy był tu z towarzyszami. Rusza w mrok legowiska koboldów.

URULUS
Krocząc przez korytarze, wampir dostrzega dwie sylwestki stworów. One też go dostrzegają. Powoli, powarkując coś, zaczynają się do niego zblizać.

Urulus upewnił się, że za nim nie ma nikogo, jednocześnie wyciągając miecz i tarczę. Jak najszybciej przygotował się do starcia.

URULUS
Koboldy, wymachując pałkami, ruszają do ataku. Ataku jednego z nich Urulus unika bez problemu, ale drugi trafia go w kostkę celnie wymierzonym zamachem - choć nie jest to poważna rana i tak boli.

Wampir usiłuje odepchnąć jednego kobolda tarczą, kiedy drugiego uderzyć za pomocą katany.

URULUS
Udaje się odepchnąć jednego z koboldów - stwór leci z wrzaskiemw kierunku ściany, jednak natychmiast zrywa się i atakuje. Drugiego udało się ciachnąc kataną - ale bardzo powierzchownie.
Urulusowi udaje się odeprzeć ataki koboldów.

Tym razem wampir postanawia wykorzystać unik, do którego szykuje się już teraz. Jeśli stwór nie trafi Urulus natychmiastowo postara się przeciąć kobolda przez klatkę piersiową.

URULUS
Wampir wymierza potężne cięcie, które rozpłatuje na pół kobolda. Kontynuując je, zabija także drugiego. Oba stwory są martwe.

Urulus przeszukuje ciała w poszukiwaniu czegoś więcej niż kijów, jednak nie spodziewa się, aby coś znalazł.

URULUS
Spodziewania Urulusa są trafne. No chyba, że zainteresuje się kawałkiem mocno nadgniłego miesa nieznanego pochodzenia znalezionym przy jednym z koboldów.